Aangekomen in Accra
Door: Celine & Ingela
Blijf op de hoogte en volg Celine & Ingela
18 Juli 2017 | Ghana, Accra
Zaterdag:
Twee uur later dan gepland kwamen we dan eindelijk aan in Accra. We werden opgewacht door onze taxichauffeur die ons naar het hotel zou brengen, die arme man heeft 2 uur moeten wachten dankzij onze vertraging. Voor Ingela het wist had hij haar koffer al, heel de weg heeft Celine zelf moeten sjouwen. Verschil moet er wezen.. Toen gingen we de weg op. Neem een weg in Nederland, haal de stoplichten, het asfalt, de verkeers borden, de tekens en alle regels weg: dat is dus rijden in Ghana. En een boete voor toeteren zal je hier ook niet krijgen. In die 20 minuten hebben we heel wat van Accra gezien. De krotten, de rioleringen die over de weg lopen, half afgemaakte gebouwen, het afval dat overal ligt en de bedelende mensen die tussen de auto's doorlopen. Wat een andere wereld is dat. Het rare is is dat hier geen middenweg lijkt te zitten tussen rijk en arm. Sommige mensen rijden in de meest luxe auto's, en andere mensen hebben bijna niks.
Eenmaal aangekomen in het Pink Hostel waren wij dood op, we hebben dan ook lekker rustig aan gedaan. In het Pink Hostel hebben wij Dieuwertje leren kennen, zij is van de zelfde organisatie maar gaat naar een ander project. Na een avondje gekletst te hebben, gingen we lekker naar bed in onze 10 persoons kamer. Wat fijn dat we badkamerdeur niet dicht kon.
Zondag:
Bij de receptie hebben we weten te regelen dat iemand van het hotel een dagje met ons mee ging. Eerst zijn we naar een winkelcentrum geweest, waarvan wij niet hadden gedacht dat deze hier bestonden. Deze was dan ook voor de rijke Ghanees. Overdag is er een hoop te zien in Accra, er lopen een hele hoop mensen langs de weg met de bizarste dingen op hun hoofd, zoals een mand met 20 flesjes water. Ook zijn er een hele hoop marktjes langs de weg en hier en daar een winkeltje. Wat ons opvalt is dat de meeste winkels christelijk gerelateerde namen hebben. Zo was er een gesloten winkel die "god is still working" heette, en een taxi die "gods blessing" heette (die hebben we dan ook wel nodig). Daarna zijn we naar het Bojo beach gegaan, een mooi stand met aan twee kanten water. We werden dan ook met een bootje naar het strand gebracht. Op het strand stonden allemaal zelfgemaakte boten, het was een heel leuk gezicht met alle bootjes die voorbij kwamen varen. Ook waren er mensen die de was deden in het water. Voor de lokale bevolking waren wij ook een attractie op het strand, iedereen keek naar ons en mensen spraken ons aan.
Maandag:
Voor het eerst hebben wij Mercy ontmoet, ons contactpersoon van de organisatie. Ze was heel vriendelijk en heeft ons verteld over de cultuur en gebruiken in Ghana. Na de informatie die we hebben gekregen gingen we samen met Jeje op pad, met de tro-tro deze keer. Een busje waar zo'n 15 mensen in mogen, wij zaten gezellig met 27 man. Als je denkt dat het vol zit dan kunnen er best nog een paar mensen bij. Een hele belevenis was dat. We zijn naar één van de grootste stranden van Ghana geweest. Hier hebben wij eerst geluncht: yam (een soort gefrituurde zoete aardappel), rijst en kip. Het was best lekker. Om een uur of 4 waren we weer terug bij het hotel en zijn we daar gebleven. In de avond hebben wij de meest spicy spaghetti ooit gegeten. Tranen over onze wangen, een halve liter water, een mond die in brand leek te staan en een half bord verder hebben wij het toch echt opgegeven. Over een paar dagen zijn we hier vast wel wat meer aan gewend.
We hebben het hier erg naar ons zin!
Liefs,
Celine en Ingela
Twee uur later dan gepland kwamen we dan eindelijk aan in Accra. We werden opgewacht door onze taxichauffeur die ons naar het hotel zou brengen, die arme man heeft 2 uur moeten wachten dankzij onze vertraging. Voor Ingela het wist had hij haar koffer al, heel de weg heeft Celine zelf moeten sjouwen. Verschil moet er wezen.. Toen gingen we de weg op. Neem een weg in Nederland, haal de stoplichten, het asfalt, de verkeers borden, de tekens en alle regels weg: dat is dus rijden in Ghana. En een boete voor toeteren zal je hier ook niet krijgen. In die 20 minuten hebben we heel wat van Accra gezien. De krotten, de rioleringen die over de weg lopen, half afgemaakte gebouwen, het afval dat overal ligt en de bedelende mensen die tussen de auto's doorlopen. Wat een andere wereld is dat. Het rare is is dat hier geen middenweg lijkt te zitten tussen rijk en arm. Sommige mensen rijden in de meest luxe auto's, en andere mensen hebben bijna niks.
Eenmaal aangekomen in het Pink Hostel waren wij dood op, we hebben dan ook lekker rustig aan gedaan. In het Pink Hostel hebben wij Dieuwertje leren kennen, zij is van de zelfde organisatie maar gaat naar een ander project. Na een avondje gekletst te hebben, gingen we lekker naar bed in onze 10 persoons kamer. Wat fijn dat we badkamerdeur niet dicht kon.
Zondag:
Bij de receptie hebben we weten te regelen dat iemand van het hotel een dagje met ons mee ging. Eerst zijn we naar een winkelcentrum geweest, waarvan wij niet hadden gedacht dat deze hier bestonden. Deze was dan ook voor de rijke Ghanees. Overdag is er een hoop te zien in Accra, er lopen een hele hoop mensen langs de weg met de bizarste dingen op hun hoofd, zoals een mand met 20 flesjes water. Ook zijn er een hele hoop marktjes langs de weg en hier en daar een winkeltje. Wat ons opvalt is dat de meeste winkels christelijk gerelateerde namen hebben. Zo was er een gesloten winkel die "god is still working" heette, en een taxi die "gods blessing" heette (die hebben we dan ook wel nodig). Daarna zijn we naar het Bojo beach gegaan, een mooi stand met aan twee kanten water. We werden dan ook met een bootje naar het strand gebracht. Op het strand stonden allemaal zelfgemaakte boten, het was een heel leuk gezicht met alle bootjes die voorbij kwamen varen. Ook waren er mensen die de was deden in het water. Voor de lokale bevolking waren wij ook een attractie op het strand, iedereen keek naar ons en mensen spraken ons aan.
Maandag:
Voor het eerst hebben wij Mercy ontmoet, ons contactpersoon van de organisatie. Ze was heel vriendelijk en heeft ons verteld over de cultuur en gebruiken in Ghana. Na de informatie die we hebben gekregen gingen we samen met Jeje op pad, met de tro-tro deze keer. Een busje waar zo'n 15 mensen in mogen, wij zaten gezellig met 27 man. Als je denkt dat het vol zit dan kunnen er best nog een paar mensen bij. Een hele belevenis was dat. We zijn naar één van de grootste stranden van Ghana geweest. Hier hebben wij eerst geluncht: yam (een soort gefrituurde zoete aardappel), rijst en kip. Het was best lekker. Om een uur of 4 waren we weer terug bij het hotel en zijn we daar gebleven. In de avond hebben wij de meest spicy spaghetti ooit gegeten. Tranen over onze wangen, een halve liter water, een mond die in brand leek te staan en een half bord verder hebben wij het toch echt opgegeven. Over een paar dagen zijn we hier vast wel wat meer aan gewend.
We hebben het hier erg naar ons zin!
Liefs,
Celine en Ingela
-
18 Juli 2017 - 13:14
Anneke De Bruijn:
Het is inderdaad een heel andere wereld. Jullie kijken waarschijnlijk je ogen uit. Een heel fijn verblijf toegewenst en pas goed op jezelf en op elkaar! -
18 Juli 2017 - 13:51
Regina En Jan:
Hahaha een 10 persoonskamer!! Meiden wat een verhalen!!! -
18 Juli 2017 - 14:36
Astrid :
Ik zie het helemaal voor mij, wat een belevenissen. Wat gaaf! Leuk om zo op de hoogte gehouden te worden.
-
18 Juli 2017 - 15:23
Celine & Ingela :
Haha, ja het is zeker een andere wereld. Zo vertelde iemand ons dat het hier een compliment is om te zeggen "so, you are getting fat", iets waarvan wij ons nog een keertje huilend om zouden draaien in bed. Ze lachten ons dan ook heel hard uit toen we zeiden dat het bij ons nog al een belediging zou zijn. Bij hen is het juist een teken dat mensen welvarend zijn. -
18 Juli 2017 - 16:31
Marge :
Hoi meiden fijn weer van jullie tehoren,zitten jullie nog in het zelfde hotel?>Zijn jullie al bij het ziekenhuis?>Was zeker even wennen met het eten? Is het een mooi strand met blauw water?Watis de temparatuur daar? jullie lopen 2uur achter op ons{tydsvderschil] de lieve groetjes marge -
18 Juli 2017 - 17:17
F.Sikkema-Drenth:
Dag allebei,fijn om te weten dat jullie goed zijn aangekomen in Ghana.Prachtig om al die belevenissen te lezen en met jullie kunnen mee leven.Lieve groeten oma.
-
18 Juli 2017 - 17:51
Pa En Ma:
En nu weer verder op reis richting Tamale.... naar het ziekenhuis waar jullie uiteindelijk voor gaan;)
We hopen dat de reis goed mag verlopen en denken aan jullie.
liefs van ons allemaal -
18 Juli 2017 - 18:43
Paps En As:
Prachtige belevenissen en de vele nieuwe indrukken maken jullie verslagen tot een boeiend geheel. Liefs van ons.0 -
18 Juli 2017 - 19:36
Johan En Linda Stigter:
Wat een belevenis! Leuk om te lezen!
Wat leuk dat daar een winkel heet; "God is still working" nou dat is ook zo; waar je ook bent; in Lopik, Gouda of Ghana, God gaat altijd met je mee... of je nu "fat"bent of slank,jong of oud, arm of rijk....
Heel veel plezier en sterkte daar! groetjes van ons allen. -
19 Juli 2017 - 12:33
Harmke:
Bedankt dat we door jullie schrijven a.h.w. de reis mee mogen beleven. -
20 Juli 2017 - 11:06
Nel:
Hoi meiden,
wat een hoop om te zien en wat een verschillen zijn er he? Leuke foto's ook.
nu nog erg leuk allemaal, denk ik, straks komen de emotionele zaken aan de orde als jullie in het ziekenhuis aan het werk gaan.
heel veel succes meiden.
kus Nel (de vos).
-
22 Juli 2017 - 08:26
Ina En Cor Verweij:
Leuk om om op deze manier op de hoogte te blijven van jullie belevenissen en indrukken.
Een heel andere wereld dan hier in Nederland wat we gewend zijn.
We leven met jullie mee en denken aan jullie.
Veel plezier een goede tijd,geniet ervan.
Groetjes en liefs van Cor en Ina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
